Wat is Osteopathie?
Osteopathie vindt zijn oorsprong in Amerika. De Amerikaanse arts Andrew Taylor Still (1828-1917) ontwikkelde deze behandelwijze door zijn medische kennis te combineren met nieuwe inzichten. In de loop van de twintigste eeuw is de osteopathie steeds verder ontwikkeld en uitgebreid.
In Frankrijk en Engeland is osteopathie al een erkende vorm van gezondheidszorg.
In Nederland valt osteopathie nog onder de alternatieve geneeswijzen. De Nederlandse Vereniging voor Osteopathie (NVO) maakt zich hard voor volledige erkenning van osteopathie als reguliere geneeswijze.
Steeds meer mensen vinden hun weg naar osteopathie.
Vrijwel alle patiënten die een osteopaat bezoeken, hebben met hun klachten al meerdere artsen en/of therapeuten bezocht. Meestal komen ze via via bij een osteopaat terecht.
Behandelwijze
Osteopathie is een holistische behandelwijze, waarbij de patiënt in zijn totaliteit onderzocht en behandeld wordt. Drie systemen zijn hierbij belangrijk: de organen, de schedel en de wervelkolom en gewrichten. Deze systemen werken voortdurend op elkaar in en hebben zo een nauwe relatie met elkaar.
Het is dus goed mogelijk dat er tijdens een behandeling op een andere plek wordt gewerkt dan op de plek waar de pijn van de patiënt zich bevindt.
Ter vergelijking: als je op een lichtknopje drukt, gaat elders een lamp branden. De verbinding tussen de schakelaar en de lamp zie je niet, maar hij is er wel en het is noodzakelijk dat zowel de schakelaar als de verbinding en de lamp goed werken.
Een osteopaat werkt uitsluitend met zijn handen. Met (meestal zachte) handgrepen worden weefsels losgemaakt die niet soepel genoeg zijn om optimaal te functioneren. Daarnaast kunnen adviezen gegeven worden op het gebied van voeding, beweging en leefstijl.
Waar nodig zal samengewerkt worden met andere disciplines, zoals huisartsen, fysiotherapeuten en tandartsen. Osteopathie is een aanvulling op het zelfherstellend vermogen van het lichaam, het is geen tovermiddel.
Gemiddeld zijn drie tot zes consulten nodig voor optimaal resultaat, maar de duur van de behandeling hangt af van de soort klacht en de medewerking en bereidwilligheid van de patiënt.
Sommige mensen komen preventief bij een osteopaat, gemiddeld eens per jaar of eens per zes maanden. Dit is goed om klachten zo veel mogelijk te voorkomen of de gezondheid te optimaliseren.
Gemiddeld zitten er twee tot vier weken tussen twee behandelingen, om het zelfherstellend vermogen van het eigen lichaam goed te kunnen laten werken. Hiermee is osteopathie niet belastend voor een patiënt.
Osteopaten zijn in hun vijfjarige studie opgeleid om contra-indicaties uit te sluiten en een patiënt indien nodig terug te verwijzen naar een arts of specialist. Daardoor is osteopathie een veilige behandelmethode.
